Do już 64. edycja Pucharu Polski, w której Ruch weźmie udział („Niebiescy” uczestniczyli we wszystkich). Pierwszą edycję rozgrywek o Puchar Polski zorganizowano w 1925 r. Jesienią rozpoczęły się eliminacje okręgowe. Ich zwycięzcy stanęli do walki o końcowy triumf latem następnego roku. Hajduczanie wygrali zmagania w swoim okręgu i do rozgrywek centralnych mieli przystąpić od fazy 1/4 finału. Przeciwnikiem miał być zespół z okręgu wileńskiego, jednak nie wyłoniono w nim zwycięzcy i Ruch awansował bez gry do półfinału. W pierwszym, historycznym meczu „Niebieskich” na szczeblu centralnym rozgrywek Pucharu Polski, rywalem była krakowska Wisła, która w poprzedniej rundzie uporała się z Łódzkim Klubem Sportowym.

W spotkaniu rozegranym pod Wawelem 4 lipca 1926 r. górą byli krakowianie, którzy wygrali 1:0, a dwa miesiące później zdobyli puchar pokonując w finale Spartę Lwów. Przypomnijmy skład Ruchu z pierwszego meczu w Pucharze Polski:

Kremer – Kutz, K. Kusz, Badura, Gensior, F. Koenig, Kałuża, A. Loewe, J. Kusz, Katzy, K. Frost

Pierwsza edycja Pucharu Polski była zarazem jedyną w okresie międzywojennym. Idea rozgrywania turnieju „tysiąca drużyn” powróciła po wojnie. By podnieść jego rangę zdecydowano, że zdobywca trofeum otrzyma również tytuł mistrzowski. „Niebiescy” po pokonaniu LZS-u Grzybowice, Pogoni Szczecin, ŁKS-u i AKS-u Chorzów dotarli do finału, gdzie w decydującym boju zmierzyli się z Wisłą. Spotkanie miało zdecydować nie tylko o tym, kto zdobędzie puchar, ale także komu przypadnie tytuł. W meczu rozegranym na stadionie Wojska Polskiego w Warszawie Ruch wygrał pewnie 2:0 po golach Henryka Alszera i Jana Przecherki zdobywając szóste w historii mistrzostwo oraz pierwszy Puchar Polski.

Co ciekawe, ani jednego spotkania w tej edycji „Niebiescy” nie rozegrali na własnym terenie. Co więcej, na pierwsze domowe spotkanie w rozgrywkach pucharowych musieli czekać aż do 1957 r., czyli do 7. edycji! Generalnie arenami zdecydowanej większości rozegranych dotychczas meczów były boiska rywali. Ich bilans, podobnie jak statystyka domowych gier, przemawia za Ruchem:

Po triumfie w 1951 r., na kolejny „Niebiescy” musieli czekać aż do 1974 r., po drodze jeszcze trzykrotnie docierając do finału. Niemal dokładnie 43 lata temu Ruch pokonał pewnie Gwardię Warszawa 2:0 po dwóch bramkach Joachima Marxa (w ciągu niespełna 2 minut) zdobywając po raz drugi w historii krajowy puchar. Dużo więcej emocji przyniosła jednak półfinałowa gra z Górnikiem Zabrze. Do tego starcia chorzowianie przystępowali jako świeżo upieczony mistrz kraju. Przy Cichej zgromadziło się ok. 30 tys. widzów. Pierwsi do siatki trafili goście za sprawą Andrzeja Szarmacha. Podopieczni trenera Michala Vicana szybko odpowiedzieli golem Marxa, który otrzymał podanie od Bronisława Buli, uciekł obrońcom i przerzucił piłkę nad bramkarzem Górnika. Po przerwie znów na prowadzenie wyszli zabrzanie, ponownie dzięki trafieniu Szarmacha. W końcówce goście opadli nieco z sił, co skrzętnie wykorzystali „Niebiescy” w 84. minucie, kiedy Józef Bon pięknym strzałem głową doprowadził do wyrównania. W regulaminowym czasie gry mecz zakończył się remisem. Rozstrzygnięcia nie przyniosła również 30-minutowa dogrywka. Przystąpiono więc do egzekwowania rzutów karnych. Do wyłonienia potrzebne były aż dwie serie, jednak ostatecznie górą był Ruch, który wygrał 7:6 i awansował do finału rozgrywek. Na wyróżnienie zasługuje wyczyn golkipera Piotra Czai, który obronił aż trzy „jedenastki”.

Dogrywki i rzuty karne to częsty scenariusz gier pucharowych. Często doświadczali tego również „Niebiescy”. Chorzowianie dotychczas 13 razy przechodzili do kolejnej rundy po dodatkowym czasie gry, w ten sam sposób przegrywali pięciokrotnie. Z kolei w siedmiu przypadkach Ruch wygrywał po rzutach karnych. Po „jedenastkach” przegrał natomiast 5 razy.

Ostatnim do tej pory triumfem w Pucharze Polski jest ten z 1996 r. Zmierzający do ekstraklasy chorzowianie wygrali wówczas w finale z GKS Bełchatów 1:0 po bramce Dariusza Gęsiora. Trzy lata wcześniej w meczu o trofeum zagrały rezerwy „Niebieskich”, a później Ruch docierał do finału jeszcze w 2009 i 2012 r.

Na jakim etapie Ruch kończył udział w rozgrywkach?

Chrobry Głogów będzie dokładnie 85. klubem, z którym Ruch zmierzy się w rozgrywkach Pucharu Polski. Najczęściej „Niebiescy” rywalizowali z Legią, Górnikiem i Wisłą.

Rywale Ruchu w Pucharze Polski:

Legenda: M – mecze, Z – zwycięstwa, R – remisy, P – porażki, BR – bramki, PM – data pierwszego meczu

Najwięcej meczów:

41 – Bronisław Bula, Zygmunt Maszczyk
37 – Mariusz Śrutwa
36 – Antoni Nieroba 
33 – Józef Gomoluch, Mirosław Bąk
31 – Eugeniusz Faber

Najwięcej bramek:

20 – Mariusz Śrutwa
17 – Eugeniusz Faber
16 – Bronisław Bula, Krzysztof Warzycha
13 – Mirosław Bąk
10 – Gerard Cieślik, Joachim Marx, Krzysztof Bizacki

Tekst: Tomasz Ferens/ruchchorzow.com.pl